Regelmatig krijg ik van mensen de vraag waarom ik personal training ben gaan nemen. Kan niet echt zeggen dat ik een geld boom in de tuin heb, dus meestal zeg ik maar gewoon de waarheid:
Ik was veel te zwaar en ik heb heel lang een eetstoornis gehad.
Ik ben de periode van schaamte voorbij en kan zeggen dat ik het achter me heb kunnen laten. Maar besef me meer dan regelmatig dat er ook nog heel veel mensen zijn die er midden in zitten. Die dagelijks worstelen met de strijd van het eten! En al is onze maatschappij ingericht op “gezellig eten”, soms kan eten verre van gezellig zijn.
Kwetsbaar
Stel dat ik met mijn verhaal 1 of misschien 2 mensen kan helpen, kan laten inzien dat er ook andere manieren zijn van omgaan met eten, maar vooral met jezelf, dan ben ik meer dan tevreden. Dan ben ik blij dat ik me hier kwetsbaar heb opgesteld! Dus in deze blog misschien iets minder humor dan je van mij gewend bent. Maar laten we het niet te zwaar gaan maken, uiteindelijk is voor (bijna) alles een oplossing, al besef ik me ook dat dat heel anders voelt wanneer je er middenin zit.
Tja, kan eromheen draaien of er heel geheimzinnig over gaan doen, maar that`s life! Iedereen zal in zijn leven zijn zwakke plek ontdekken. Bij mij was dat het omgaan met eten!
Ik heb boulimia gehad; eetbuien en braken. Ging eten als ik me onzeker voelde….. en laten we eerlijk zijn, als puber met een maatje meer heb je voldoende redenen om onzeker te zijn. Maar omdat ik me uiteindelijk vies voelde na het eten (niet gewoon een bord eten, nee eetbuien), braakte ik het net zo hard weer uit.
Braken
In het begin braakte ik heel bewust, maar op een gegeven moment hoorde het al heel erg in mijn systeem. Net als tanden poetsen, haren wassen en je veters strikken. Het maakte bijna deel uit van mijn dagritme.
Daarmee maak je jouw hele lichaam stuk van binnen, want een mens is nou eenmaal niet gemaakt om te eten en te braken. We braken als we ziek zijn, uit impuls, maar bewust braken is natuurlijk niet goed.
Ik ben nooit super dun geweest, mega dik was ik ook niet als ik nu terug kijk naar de foto`s uit die tijd. Denk dat ik kwetsbaar was voor de bladen, de tv en de andere rolmodellen die je op de leeftijd voorgeschoteld krijg. Want natuurlijk wilde ik er ook graag zo uit zien. Las afgelopen week een artikel dat 80% van de vrouwen zich onzeker gaat voelen als ze 60 minuten in een modeblad kijken.
Maatje 34
Maar ik zal ook nooit vergeten dat meneer Bastiaan tijdens “Holland next top model” een model te dik vond. Met kromme tenen zat ik op de bank. Alsof je alleen mooi kunt zijn met maatje 34 of minder. Een onwijs mooi meisje met een prachtig lijf onzeker maken omdat ze net 2 kilo te zwaar was. Misschien moeten we eerst eens naar de mode merken kijken en ons zelf afvragen wie er nog voldoen aan het ideaal beeld van de bladen. De meest voorkomende maat in Nederland is 42. En alle modellen hebben 34….. Ergens staat dat toch haaks op elkaar lijkt me. Daarmee creëren we nog meer meiden (en ook jongens) die “gestoord” met eten omgaan! De wachtlijsten voor therapie lopen op tot gemiddeld 8 maanden!!!! En nee, ik zeg niet dat de bladen, de tv of de modemerken de schuld zijn. Als je niet onzeker bent, krijg je geen eetstoornis, naar hoeveel bladen je ook kijkt en hoeveel modemerken er ook voorbij komen me hun collectie! Maar ik weet zeker dat het wel een aandeel heeft!
Voor mij was de wens om moeder te worden een goede stok achter de deur om ervoor te gaan. Ik heb een aantal jaren geleden een half jaar therapie gehad, 2 dagen in de week. En nu ben ik al ruim 7 jaar “braakvrij”, ik weet wel dat het altijd een zwakke plek zal blijven. Tot een jaar geleden was dat voor mij ook de reden om niet fanatiek te gaan afvallen. Bang om terug te vallen. En dat is dan ook de reden dat Bart mijn Personal Trainer is. Ik wil gecontroleerd afvallen en aan mijn conditie werken. Niet te snel gaan en op een gezonde manier!
Die controle ervaar ik (meestal) als heel prettig.
Eetstoornis
Ik denk dat heel veel vrouwen niet op een normale manier met eten omgaan. En nee, dat wil niet zeggen dat je een eetstoornis hebt, daar is wel meer voor nodig. Maar niet voor niets dat we tegenwoordig 3 bekende eetstoornissen hebben, anorexia (niet eten), boulimia (eten en braken) en (de nieuwste) Binge eating disorder (eetbuien).
We gaan eten als het gezellig is, eten als we ons rot voelen of als we ongesteld moeten worden. We duiken in de chips na een telefoontje van een vriendin die lichtelijk geïrriteerd was omdat je de verjaardag van haar zoontje was vergeten (we eten nou eenmaal beter dan dat we praten), we neigen naar de (inmiddels bekende) Milka koe als we de hormonen weer voelen borrelen en als we verliefd zijn, dan is het weer anders, want dan eten we ineens niets meer. Dan krijgen we van de zenuwen geen hap meer door onze keel. Tot het moment dat de liefde wordt beantwoord, dan duiken vrouwen weer massaal de voorraadkast in voor koekjes bij de thee (dat roddelt lekker) of lange avond met vriendinnen kletsen over hoe leuk hij wel niet is (en dan gaat de vetpan aan). Tot het weer uit gaat natuurlijk, want ook dan delen we ons verdriet het beste met vriendinnen en chocolade. Ik twijfel nog over de volgorde ervan, meer met de Milka, of meer met de vriendinnen???
Ik had een eetstoornis! En wel eten of niet eten, het blijft een zwakke plek. Maar ik kan nu wel zeggen dat ik op een verantwoorde manier 46 kilo afgevallen ben in een jaar tijd en ben blij dat ik die controle ervaar en natuurlijk is het argument van iedereen waar: het is gewoon duur. Maar donderdag wordt ik alweer 33. Ik hoop 80 te mogen worden, als ik mijn doelen mag halen, kan ik daar misschien nog wel 47 jaar plezier van hebben! En met dat gegeven in mijn achterhoofd is het me elke cent meer dan waard!
Helma
P.s. Heb je na het lezen van mijn verhaal nog vragen? Schroom dan niet om een reactie achter te laten.
