Ze kreunde nog net niet maar het scheelde niet zoveel. De trap op ging vandaag niet zo gemakkelijk als anders. Haar vriendin, die achter mij aan liep de trap op kwam iets gemakkelijker aan op de plaats van bestemming. ‘Het gaat je niet erg gemakkelijk af vandaag’ zei ik tegen de kreunende mevrouw. ‘Nee’ zei ze, ‘dat komt doordat ik gisteren en de voorgaande negen dagen ontzettend veel gestaan en gelopen heb en daardoor ben ik nu zo stijf als een plank’.
Het was ’the day after’ de opvoering van een tiental voorstellingen door een enthousiaste groep toneelspelers en -speelsters. Nachtwerk was het geweest en bij het eten hoefde ik mij niet veel illusies te maken. Het was deels goed en deels niet zo best geweest. De dames keken elkaar schalks aan. Een blik van verstandhouding en ze schoten in de lach. De mevrouw die kreunend naar boven was geklommen vertelde wat er allemaal de revue was gepasseerd.
Ze was elke dag begonnen met een heerlijk ontbijt ‘zoals jij voorschrijft’ zei ze , haar vriendin knikte en zei dat zij ook het ontbijt als een zegen 
ervoer. Maar dat ze door de drukte niet meer aan de regelmaat van de dag waren toegekomen. Bovendien waren de dagen lang en kwamen ze pas na middernacht thuis. De maaltijden waren niet optimaal geweest maar ze hadden wel gegeten. Iets wat er in voorgaande jaren bij was gebleven.
De broodjes waren traditioneel belegd geweest met een blaadje sla, kaas, ham of Brie en de laatste had bijzonder goed gesmaakt. En dan die bal gehakt, de dames keken elkaar aan en toen naar mij. Ik was benieuwd wat er met die bal gehakt zou zijn. ‘Die bal gehakt was er eentje van bijna twee ons’ zei de kreunende mevrouw. ‘Niemand nam zo’n bal en toen hebben wij het goede voorbeeld gegeven. De mensen riepen nog – die mag je niet hebben van Geertje- maar wij vonden dat we die moesten hebben en toen hebben we het ding naar binnen geworsteld. Dus volgens mij zijn we niet afgevallen’.
‘Een bal zo groot als een kokosnoot hebben jullie gehad. Was het lekker’? Dat was hij zeiden de dames volmondig. ‘En jullie hebben er geen schuldgevoel bij gehad’? Dat hadden ze niet. ‘Prima, zei ik, die bal is net door jullie grens gestuiterd. Zijn jullie daarna weer door gegaan met jullie voedingsadvies’? Dat waren ze. Ze hadden niet het idee gehad dat ‘alles verloren’ was na deze actie.
De weegschaal beaamde dat de bal geen invloed had gehad. Keurig afgevallen allebei. ‘Nou, zei de kreunende mevrouw, als het zo doorgaat met afvallen dan geloof ik dat ik al die jaren ben voorgelogen met die crashdiëten. Ik heb nog nooit zo veel gegeten en toch val ik af. Het gaat zo gemakkelijk dat je gewoon niet geloofd dat het werkt.
Vrolijk stapten ze de deur uit. Tot over twee weken. ‘Eet smakelijk’ zei ik.
