Afvallen door middel van chirurgie is het laatste redmiddel bij extreem overgewicht. Maar de ingreep houdt veel meer in dan alleen de operatie. Een operatie om van overgewicht af te komen? Dat gaat niet zomaar. Er is een kans van één op vijf dat je na een intakegesprek wordt afgewezen. Met alleen overgewicht kom je er niet: iemand die ‘slechts’ 90 kilo weegt, mag op dieet en niet onder het mes. Wie wel lijdt aan extreem overgewicht, maar nog nooit bij een diëtiste was, hoort ook ‘nee’.
Slank zijn zit tussen je oren
Rougier, Y.
Degene die bij de Vitalys Klinieken in Velp wel door de selectie komt voor een maagband of een gastric bypass, krijgt nog vijf jaar na de operatie nazorg aangeboden. Met behulp van een mental coach, een psycholoog en lotgenoten op speciale internetcommunities, kan de voormalige obesitaspatiënt wennen aan een nieuw leven in een slanker lichaam. Valt tegen, hè?
“Maar het is de enige manier om de kilo’s er af te houden”, zegt directeur Henk van der Pol van Vitalys Klinieken. “Met alleen een operatie val je niet af.” Sinds drie jaar biedt de kliniek, dochteronderneming van de Alysis Zorggroep (onder meer Rijnstate Ziekenhuis in Arnhem) maagbandoperaties aan. Daarvan worden er jaarlijks zo’n 350 geplaatst. Vanaf dit jaar behoort ook de ingewikkelder gastric bypass tot de mogelijkheden.
Voor steeds meer zwaarlijvigen die alles probeerden op het gebied van afvallen, is een maagverkleinende operatie het laatste redmiddel. Duizenden van zulke bariatrische operaties worden er jaarlijks in Nederland uitgevoerd. Tot voor kort gingen Nederlandse patiënten vooral naar België. Daar opereren kundige chirurgen, er zijn amper wachtlijsten en: de klant is koning. Geen lastige vragen, geen gezeur.
“Ik wilde destijds weg bij de Nederlandse betutteling”, zegt Hilde Kreuze (38), hoofdredacteur van het blad D. “In 2003 onderging ik een gastric bypass in Dendermonde. De Nederlandse wachtlijsten schrokken me af en vooral: ik had geen zin in dat verhaal van ‘gaat u eerst maar eens sporten’. Pas achteraf begreep ik dat de voorbereiding van de patiënt en de begeleiding achteraf echt cruciaal zijn.”
Kreuze woog 105 kilo bij 1.63 meter. Na de operatie viel ze af tot 64 kilo, maar dat is opgelopen tot een stabiele 78 kilo. Ze is niet ontevreden, maar: “Als ik beter begeleid was en daar ook meer voor had opengestaan, had ik meer uit de operatie kunnen halen”
Ze wil lotgenoten behoeden voor fouten die ze zelf maakte. “Het eerste jaar na de operatie raak je gewicht kwijt. Maar als je tussen de oren niets verandert en je relatie met voedsel niet oplost, gaat het mis. Je kunt door elke operatie heen eten, als je dat wil. Maar ja, veel patiënten met overgewicht zijn wanhopig en kiezen voor een snelle oplossing, denken ze.”
Om de voor- en nadelen van bariatrische chirurgie op een rij te zetten, organiseren D en Vitalys komende zaterdag (22 maart) voor het eerst een Weight Loss-symposium in Arnhem, met voordrachten van vooraanstaande bariatrische chirurgen. Een medewerker van de Nederlandse Obesitaskliniek geeft uitleg over de selectiecriteria voor operaties. Geopereerde patiënten vertellen hun verhaal.
Kreuze: “Het moment is aangebroken te vertellen hoe bariatrische operaties in Nederland gaan. Je hebt tegenwoordig zo veel keuze: in Arnhem, Emmen, Terneuzen en Leeuwarden werken allemaal drukbezette chirurgen. Maar je moet het niet zomaar laten doen. Je moet je goed laten informeren.”
De houding van ‘doet u mij maar een maagband’, bespeurt Van der Pol nog al eens bij de ‘klanten’ van Vitalys. “Iemand heeft voor zichzelf bepaald dat een bepaalde operatie geschikt is. Dan heb je soms een probleem als wij iets anders voorstellen.” Voor hem staat voorop dat maagverkleining het levensgeluk van de patiënt moet verhogen. “Op lange termijn voorkom je er veel gezondheidsschade mee. Overgewicht is een sluipmoordenaar. Van onze patiënten heeft 30 procent diabetes type 2, die aandoening verdwijnt als je afvalt. Ze hebben hartkwalen, hoge bloeddruk, ademhalingsproblemen. Deze mensen hebben een nieuw levenspatroon nodig.”
Hij betreurt het dat niet alle geopereerden de moeite nemen het hele nazorgtraject te volgen. “Zonder begeleiding lukt het niet. Een verpleegkundige hoorde eens twee patiënten na de operatie bespreken welke pizza het meest geschikt is om te pureren, zodat je er meer van kunt eten. Zo kom je er niet.”
bron: BN Destem
